|
dodano: 22.03.2006, 12:11 | modyfikacja:
12.12.2009, 01:08 |
| |
|
BÓG SIĘ RODZI |
| |
|
Bóg się rodzi, moc
truchleje, |
|
Pan niebiosów obnażony! |
|
Ogień krzepnie, blask
ciemnieje, |
|
ma granice Nieskończony. |
|
Wzgardzony okryty chwałą, |
|
śmiertelny Król nad
wiekami! |
|
A Słowo ciałem się stało, |
|
i mieszkało między nami. |
|
|
|
Cóż masz, niebo nad
ziemiany? |
|
Bóg porzucił szczęście
twoje, |
|
wszedł między lud
ukochany, |
|
dzieląc z nim trudy i
znoje. |
|
Niemało cierpiał, niemało, |
|
żeśmy byli winni sami. |
|
A Słowo ciałem się stało, |
|
i mieszkało między nami. |
|
|
|
W nędznej szopie urodzony, |
|
żłób mu za kolebkę dano! |
|
Cóż jest, czym był
otoczony? |
|
Bydło, pasterze i siano. |
|
Ubodzy, was to spotkało, |
|
witać Go przed bogaczami. |
|
A Słowo ciałem się stało, |
|
i mieszkało między nami. |
|
|
|
Potem i króle widziani, |
|
cisną się między prostotą, |
|
niosąc dary Panu w dani: |
|
mirę, kadzidło i złoto. |
|
Bóstwo to razem zmieszało, |
|
z wieśniaczymi ofiarami. |
|
A Słowo ciałem się stało, |
|
i mieszkało między nami. |
|
|
|
Podnieś rękę, Boże
Dziecię, |
|
błogosław ojczyznę miłą, |
|
w dobrych radach, dobrym
bycie, |
|
wspieraj jej siłę swą
siłą, |
|
dom nasz i majętność całą, |
|
i wszystkie wioski z
miastami. |
|
A Słowo ciałem się stało, |
|
i mieszkało między nami. |
|
|
| |
|
źródło: źródła własne. |
|
|
